সময়ৰ চিত্ৰ "
কত গল মোৰ সৰু শৈশৱ
হেৰুৱা ৰঙীন সূতা,
উঘাইছোঁ উচাই ঘুৰিটো উৰাই
বুকুখন ঠান্ডা কৰি লওঁ ।
শৈশৱৰ সোৱাদ
সাধৰে কৰিলে,
জীবনৰ অনেক ভেটি।
বাঁহৰ ধনু ,পাটৰ চোলা
পুতুল খেলৰ সঙ্গী
কত গলে ! পোৱা যাব আকৌ ।
চড়ুইভাতর গোন্ধ ।
ক'ত গল আজি
মোৰ সেই চৰনীয়া পথাৰ
শৈশৱৰ কিৰিলী হাঁহি ।
ঠান্ডা দিনৰ
পূৱাৰ বন্ধু খেৰৰ জুই কত !
ক'ত মোৰ সৰু মৌ
মৰা চৰাইৰ ছাই
ফৰিং ধৰিবলৈ আহিবা নে এবাৰ!
বলা নদীত যাও ,
কেকুৰা ঘাত খান্দি উলিয়াই
জুতি লগাই খাম।
ক'ত গলা আজি!
আমাৰ অসমীয়া
নবৌ ,
আইতা মোৰ আই
হেৰালো সেই কালৰ কুলাত
বহুত কষ্ট পাও,
জাকৈৰ মাছ ধৰা কালিন
চপৰা মাৰিছিলো বুকুত ।
অবুজ শৈশৱক কৰিবা ক্ষমা অনুতপ্ত আমি ,
নাই যে আজি বহাগাৰ বিহুক
সমাধৰে আদৰোৱাৰ ।
শৈশৱৰ সেই বাৰিষাৰ ধোন
বৰষুণৰ নাম কি ?
যত তিতিছিলঁ
মোৰ সোনালী শৈশৱ
ৰেখা কৰি গল ।।
কত হেৰালো!
মোৰ সৰু শৈশৱক হৃদয়ক স্পৰ্শ কৰি ।
অহাচোন এবাৰ
আকৌ গুৰি
কেনে আছো চাওকচোন আহি ।
পাৰ হব ধৰিলে
জীবনৰ সুখ,
বহি গলো বুকুখন খালী কৰি ।
মন্তব্যসমূহ
একটি মন্তব্য পোস্ট করুন